Ash-Shu'araa

  1. Home
  2. Translation
  3. Persian: Abolfazl Bahrampour
Change Language
Change Surah
Change Recitation

Persian: Abolfazl Bahrampour

 Play All
# Translation Ayah
1 طا، سين، ميم طسم
2 اين آيات كتاب روشنگر است تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
3 شايد تو از اين كه مشركان ايمان نمى‌آورند جان خود را هلاك سازى لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
4 اگر بخواهيم، معجزه‌اى از آسمان بر آنها نازل مى‌كنيم تا در برابر آن خاضعانه گردن نهند إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ
5 و هيچ تذكّر جديدى از سوى خداى رحمان برايشان نمى‌آيد جز اين كه از آن روى بر مى‌تابند وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ
6 همانا [آن را] تكذيب كردند، پس به زودى اخبار آنچه مسخره‌اش مى‌كردند بديشان خواهد رسيد فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاء مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُون
7 آيا به زمين ننگريستند كه چه بسيار از گونه‌هاى گياهان زيبا در آن رويانديم أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ
8 قطعا در اين [روياندن‌] عبرتى است ولى بيشترشان مؤمن نيستند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
9 و حقا پروردگار تو همان شكست ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
10 و [ياد كن‌] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا داد كه به سوى قوم ستمكار بيا وَإِذْ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
11 [به سوى‌] قوم فرعون. آيا [از كفر و سركشى‌] نمى‌پرهيزند قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلَا يَتَّقُونَ
12 گفت: پروردگارا! خوف آن دارم كه تكذيبم كنند قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ
13 و سينه‌ام تنگ مى‌شود و زبانم [به گفتار] روان نيست. پس به هارون [نيز پيام‌] فرست وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ
14 و آنان بر گردن من خونى دارند، پس مى‌ترسم مرا بكشند وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ
15 گفت: نه، چنين نيست، [تو و هارون‌] آيات ما را [براى آنها] ببريد كه ما همراه شما شنونده‌ايم قَالَ كَلَّا فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ
16 پس به سوى فرعون بياييد [من آنجا حاضرم‌] و بگوييد: ما فرستاده‌ى پروردگار جهانيانيم فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
17 كه فرزندان اسرائيل را با ما بفرست أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
18 فرعون گفت: آيا تو را از كودكى در ميان خود بزرگ نكرديم، و ساليانى از عمرت را در ميان ما نبودى قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ
19 و آن كرده‌ى خويش را كردى [و كسى را كشتى‌] در حالى كه تو از ناسپاسان بودى. كودكى. لبثت (لبث): توقف كردى، ماندى. فينا: در ميان ما. عمرك: عمرت. سنين جمع سنة: سالها. فعلت فعلتك: انجام دادى آن كارت را، كار خود را كردى. كافر: كفران كننده، ناشكر وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ
20 گفت: آن را هنگامى مرتكب شدم كه از ناآگاهان بودم [نمى‌دانستم مشتى سبب قتل است‌] قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ
21 و چون از شما ترسيدم گريختم، پس پروردگارم به من داورى و دانش داد و مرا از پيامبران قرار داد فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ
22 و آن هم نعمتى است كه بر من منت مى‌نهى كه فرزندان اسرائيل را بنده‌ى خود ساخته‌اى وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ
23 فرعون گفت: رب العالمين چيست قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ
24 گفت: او پروردگار آسمان‌ها و زمين و پديده‌هاى ميان آن دو است، اگر اهل يقين باشيد قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إن كُنتُم مُّوقِنِينَ
25 فرعون به اطرافيان خود گفت: آيا نمى‌شنويد [چه مى‌گويد] قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ
26 [موسى دوباره‌] گفت: پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ
27 گفت: واقعا اين پيامبرى كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
28 موسى گفت: اوست پروردگار مشرق و مغرب و آنچه ميان آنهاست، اگر تعقل كنيد قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ
29 گفت: اگر خدايى غير از من اختيار كنى، قطعا تو را از زندانيان قرار مى‌دهم قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ
30 گفت: حتى اگر براى تو حجتى روشن بياوريم قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ
31 گفت: آن را بياور اگر راست مى‌گويى قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
32 پس عصاى خود بيفكند و در دم اژدهايى هويدا گشت فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ
33 و دستش را بيرون كشيد و به ناگاه آن براى تماشاگران درخشان گشت وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ
34 فرعون به سران قومش كه اطراف او بودند گفت: واقعا اين ساحرى بسيار داناست قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ
35 مى‌خواهد با سحر خود شما را از سرزمينتان بيرون كند، اكنون چه رأى مى‌دهيد يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
36 گفتند: [تصميم در باره‌ى‌] او و برادرش را تأخير بينداز و مأموران جمع‌آورى را به شهرها بفرست قَالُوا أَرْجِهِ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
37 تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بياورند يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ
38 پس ساحران براى موعد روزى معين گردآورى شدند فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
39 و به مردم گفته شد: آيا شما هم [در اين صحنه‌] فراهم مى‌آييد وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ
40 تا شايد ما از جادوگران پيروى كنيم اگر آنان پيروز شدند لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ
41 و چون ساحران آمدند به فرعون گفتند: آيا واقعا براى ما مزدى خواهد بود اگر ما غالب آييم فَلَمَّا جَاء السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ
42 گفت: آرى و حتما در اين صورت از مقرّبان خواهيد شد قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ
43 موسى به آنها گفت: آنچه افكندنى هستيد بيفكنيد قَالَ لَهُم مُّوسَى أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ
44 پس ريسمان‌ها و چوبدستى‌هايشان را انداختند و گفتند: به عزّت فرعون كه ما حتما پيروزيم فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
45 پس موسى عصايش را انداخت و در دم هر چه را به صورت غير واقعى ساخته بودند مى‌بلعيد فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ
46 پس ساحران به حالت سجده افتادند فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ
47 گفتند: به پروردگار عالميان ايمان آورديم قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
48 پروردگار موسى و هارون رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
49 گفت: آيا پيش از آن كه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ قطعا او همان بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است، پس به زودى خواهيد دانست. حتما دست‌ها و پاهاى شما را به عكس يكديگر خواهم بريد و همه‌تان را به دار خواهم آويخت قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
50 گفتند: باكى نيست، ما به سوى پروردگار خود باز مى‌گرديم قَالُوا لَا ضَيْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
51 ما اميد داريم كه پروردگار ما گناهانمان را بر ما ببخشايد، چرا كه ما اولين مؤمنان شديم إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ
52 و به موسى وحى كرديم كه بندگان مرا شبانه حركت ده، كه شما مورد تعقيب هستيد وَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
53 پس فرعون مأموران جمع‌آورى را به شهرها فرستاد فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ
54 [و گفت:] همانا اينها عدّه‌اى ناچيزند إِنَّ هَؤُلَاء لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ
55 و راستى آنها ما را به خشم آورده‌اند وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ
56 و ما همگى آماده‌ى پيكار هستيم وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ
57 پس ما آنها را از باغ‌ها و چشمه‌سارها بيرون كرديم فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
58 و از گنج‌ها و اقامتگاه‌هاى نيكو وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ
59 بدين‌سان بنى اسرائيل را وارث آنها كرديم كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ
60 پس هنگام برآمدن آفتاب از پى آنها رسيدند فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ
61 و چون دو گروه همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: ما قطعا گرفتار خواهيم شد فَلَمَّا تَرَاءى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ
62 گفت: چنين نيست، بى‌ترديد پروردگارم با من است و به زودى هدايتم خواهد كرد قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ
63 آن‌گاه به موسى وحى كرديم كه با عصاى خود بر دريا بزن. پس از هم شكافت و هر قسمت آن چون كوهى عظيم گرديد فَأَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ
64 و گروه ديگر (فرعونيان) را به آن جا نزديك كرديم وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ
65 و موسى و همه همراهانش را نجات داديم وَأَنجَيْنَا مُوسَى وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ
66 سپس گروه ديگر را غرق كرديم ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ
67 مسلما در اين [واقعه‌] عبرتى بود ولى بيشترشان مؤمن نبودند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
68 و قطعا پروردگار تو شكست‌ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
69 و بر آنان خبر مهم ابراهيم را بخوان وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ
70 آن‌گاه كه به پدر خود و قومش گفت: چه مى‌پرستيد إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ
71 گفتند: بت‌هايى را مى‌پرستيم و همواره ملازم عبادت آنهاييم قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ
72 گفت: آيا وقتى آنها را مى‌خوانيد از شما مى‌شنوند قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ
73 يا به شما سود و زيان مى‌رسانند أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ
74 گفتند: [نه‌]، بلكه پدران خود را يافتيم كه چنين مى‌كردند قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءنَا كَذَلِكَ يَفْعَلُونَ
75 گفت: آيا در آنچه مى‌پرستيده‌ايد تأمل كرده‌ايد قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
76 شما و نياكان گذشته شما أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ
77 آن [معبود] ها دشمنان منند، مگر پروردگار جهانيان [كه ولىّ من است‌] فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ
78 همان كسى كه مرا آفريده و او هدايتم مى‌كند الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ
79 و كسى كه او مرا اطعام مى‌كند و آبم مى‌دهد وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ
80 و چون بيمار شوم او مرا شفا مى‌دهد وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ
81 و كسى كه مرا مى‌ميراند و سپس زنده‌ام مى‌كند وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
82 و كسى كه اميد دارم روز جزا خطايم را بر من ببخشايد وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ
83 پروردگارا! مرا حكمتى عطا كن و مرا به نيكان ملحق گردان رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
84 و براى من در ميان آيندگان زبان صدق و ثناگو قرار ده وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ
85 و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ
86 و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ
87 و روزى كه [مردم‌] برانگيخته مى‌شوند مرا خوار مگردان وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ
88 روزى كه نه مال سود مى‌دهد و نه فرزندان يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ
89 مگر كسى كه با دلى [پاك و] سالم به سوى خدا بيايد إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ
90 و [آن روز] بهشت براى پرهيزكاران نزديك آورده شود وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ
91 و جهنم براى گمراهان نمايان شود وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ
92 و به آنها گفته شود: كجايند آنچه عبادت مى‌كرديد وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ
93 [معبودانى‌] غير از خدا؟ آيا ياريتان مى‌كنند يا خود را يارى مى‌دهند مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ
94 پس آنها و همه گمراهان به حالت سرنگون در آن [آتش‌] افكنده شوند فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ
95 و نيز همه سپاهيان ابليس وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ
96 آنها در آن جا در حالى كه با يكديگر ستيزه مى‌كنند گويند قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ
97 سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ
98 آن‌گاه كه شما [معبودان‌] را با پروردگار جهانيان برابر مى‌داشتيم إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ
99 و ما را جز مجرمان گمراه نكردند وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ
100 و اكنون ما را هيچ شفيعى نيست فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ
101 و نه دوست مهربانى وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ
102 اى كاش ما را برگشتى بود تا از مؤمنان مى‌شديم فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
103 حقا در اين [سرنوشت‌] درس عبرتى است، ولى اكثر آنان مؤمن نبودند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
104 و به راستى پروردگار تو شكست ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
105 قوم نوح، پيامبران را تكذيب كردند كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
106 آن زمان كه برادرشان نوح به آنها گفت: آيا [از خدا] پروا نمى‌كنيد إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
107 من براى شما فرستاده‌اى امين هستم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
108 پس از خدا بترسيد و مرا اطاعت كنيد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
109 و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم اجر من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
110 پس از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
111 گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم و حال آن كه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ
112 نوح گفت: مرا بدانچه آنها مى‌كردند چه دانشى است قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
113 حسابشان جز بر پروردگار من نيست، اگر مى‌فهميديد إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ
114 و من طرد كننده‌ى مؤمنان نيستم وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ
115 من صرفا هشدار دهنده‌اى آشكار هستم إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ
116 گفتند: اى نوح! اگر دست برندارى، قطعا از جمله سنگسار شدگان خواهى شد قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ
117 گفت: پروردگارا! قوم من مرا تكذيب كردند قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ
118 پس ميان من و آنها فيصله ده، و من و مؤمنان همراه مرا نجات بخش فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
119 پس او و هر كه را در آن كشتى پر شده با او بود نجات داديم فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ
120 سپس بعد از آنها بازماندگان را غرق كرديم ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ
121 قطعا در اين [ماجرا] درس عبرتى بود ولى اكثرشان مؤمن نبودند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
122 و همانا پروردگار توست كه تواناى مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
123 عاديان پيامبران را تكذيب كردند كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ
124 آن‌گاه كه برادرشان هود به آنها گفت: آيا [از خدا] پروا نمى‌داريد إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ
125 من براى شما فرستاده‌اى امين هستم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
126 پس از خدا پروا كنيد و مرا فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
127 و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم، اجر من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
128 آيا بر هر بلندى [بنا و] نشانه‌اى از سر بازيچه مى‌سازيد أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ
129 و كاخ‌هاى استوار مى‌گيريد كه گويا هميشه خواهيد ماند وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ
130 و وقتى كسى را عقوبت مى‌كنيد جبارانه عقوبت مى‌كنيد وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ
131 پس از خدا پروا داريد و مرا فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
132 و بترسيد از آن كس كه شما را با آنچه [خود] مى‌دانيد يارى داد وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ
133 شما را به دادن چهارپايان و پسران مدد كرد أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ
134 و به باغ‌ها و چشمه‌ساران وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
135 من از عذاب روزى هولناك بر شما مى‌ترسم إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
136 گفتند: براى ما يكسان است، خواه ما را اندرز دهى يا اندرز ندهى، [ايمان نخواهيم آورد] قَالُوا سَوَاء عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ
137 [گفتند] اين جز شيوه‌ى پيشينيان نيست إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ
138 و ما عذاب نخواهيم شد وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ
139 پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعا در اين [ماجرا] درس عبرتى است و اكثر آنان مؤمن نبودند فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
140 و به راستى پروردگار تو تواناى مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
141 ثموديان پيامبران را تكذيب كردند كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ
142 آن‌گاه كه برادرشان صالح به آنها گفت: آيا [از خدا] پروا نمى‌كنيد إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ
143 من براى شما فرستاده‌اى امين هستم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
144 پس از خدا پروا كنيد و از من فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
145 و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم، اجر من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
146 آيا [مى‌پنداريد كه‌] شما را در اين نعمت‌هايى كه اين جاست آسوده رها مى‌كنند أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ
147 در اين باغ‌ها و چشمه ساران فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ
148 و كشتزارها و نخل‌ها كه ميوه‌هايشان لطيف است وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ
149 و براى خود از كوه‌ها ماهرانه و سرمستانه خانه‌هايى مى‌تراشيد وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ
150 پس از خدا پروا كنيد و از من فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
151 و فرمان مسرفان را اطاعت نكنيد وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ
152 همانها كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
153 گفتند: جز اين نيست كه تو از سحر شدگانى قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
154 تو جز بشرى مانند ما نيستى معجزه‌اى بياور اگر راست مى‌گويى مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
155 گفت: اين ماده شترى است كه يك روز نوبت آب حق او، و يك روز معين حق شماست قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ
156 و به آن گزندى نرسانيد كه عذاب روزى هولناك شما را فرا گيرد وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ
157 پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ
158 آنگاه آنها را عذاب در گرفت قطعا در اين [ماجرا] عبرتى است و اكثر آنان مؤمن نبودند فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
159 و به راستى پروردگار تو شكست‌ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
160 قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ
161 آن‌گاه كه برادرشان لوط به آنها گفت: آيا [از خدا] پروا نمى‌كنيد إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ
162 من براى شما فرستاده‌اى امين هستم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
163 پس از خدا پروا كنيد و از من فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
164 و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم اجر من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
165 آيا از ميان جهانيان با مردها در مى‌آميزيد أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ
166 و همسرانى را كه پروردگارتان براى شما آفريده وا مى‌گذاريد؟ بلكه شما مردمى تجاوز كاريد وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
167 گفتند: اى لوط! اگر دست بر ندارى، قطعا [از شهر] اخراج خواهى شد قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ
168 گفت: به راستى من از مخالفان عمل شمايم قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ
169 پروردگارا! من و كسان مرا از آنچه مى‌كنند نجات بخش رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ
170 پس او و كسانش را همگى نجات داديم فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ
171 جز پيرزنى كه در ميان بازماندگان بود إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ
172 سپس ديگران را سخت هلاك كرديم ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ
173 و باران [عذاب‌] بر ايشان بارانديم و باران انذار شدگان، بد بارانى است وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا فَسَاء مَطَرُ الْمُنذَرِينَ
174 قطعا در اين [عقوبت‌] عبرتى است و اكثر آنان مؤمن نبودند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
175 و به راستى پروردگار تو شكست‌ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
176 اهل «ايكه» فرستادگان را تكذيب كردند كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ
177 آنگاه كه شعيب به آنان گفت: آيا [از خدا] پروا نمى‌كنيد إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ
178 من براى شما فرستاده‌اى امين هستم إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
179 پس از خدا پروا كنيد و از من فرمان بريد فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ
180 و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم اجر من جز بر پروردگار جهانيان نيست وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ
181 پيمانه را تمام دهيد و از كم فروشان مباشيد أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ
182 و با ترازوى درست بسنجيد وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ
183 و اجناس مردم را كم ندهيد و در زمين سر به فساد بر نداريد وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ
184 و از [نافرمانى‌] كسى كه شما و نسل‌هاى گذشته را آفريد پروا كنيد وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ
185 گفتند: جز اين نيست كه تو از سحر شدگانى قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ
186 و تو جز بشرى مانند ما نيستى و بى‌شك تو را از دروغگويان مى‌دانيم وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ
187 پس قطعه‌اى از آسمان بر سر ما بيفكن اگر از راستگويانى فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاء إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
188 شعيب گفت: پروردگارم به آنچه مى‌كنيد داناتر است قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
189 پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنها را بگرفت. به راستى كه آن، عذاب روزى بزرگ بود فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
190 قطعا در اين [عقوبت‌] درس عبرتى است و بيشتر آنان مؤمن نبودند إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ
191 و همانا پروردگار تو شكست ناپذير مهربان است وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
192 و به راستى كه اين [قرآن‌] نازل شده‌ى پروردگار جهانيان است وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
193 روح الامين آن را نازل كرده است نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ
194 بر قلب تو، تا از بيم دهندگان باشى عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ
195 به زبان عربى روشن بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ
196 و قطعا [توصيف‌] آن در نوشته‌هاى پيشينيان آمده است وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ
197 آيا اين براى آنها دليل و نشانه نيست كه علماى بنى اسرائيل آن را مى‌دانند [و مى‌شناسند] أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاء بَنِي إِسْرَائِيلَ
198 و اگر آن را بر برخى از غير عرب‌ها نازل مى‌كرديم وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ
199 و آن را برايشان مى‌خواند به آن ايمان نمى‌آوردند فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ
200 بدين سان قرآن را در دل‌هاى گناهكاران راه داديم [تا حجت تمام شود] كَذَلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ
201 [اما] به آن ايمان نمى‌آورند تا وقتى كه عذاب پردرد را ببينند لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ
202 كه به طور ناگهانى به سراغشان بيايد در حالى كه توجه ندارند فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ
203 [و در آن هنگام‌] مى‌گويند: آيا ما را مهلتى داده خواهد شد فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ
204 آيا به عذاب ما عجله مى‌كنند أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
205 به ما بگو كه اگر ساليانى آنها را از زندگى برخوردار كنيم أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ
206 آن‌گاه عذاب موعود بر سرشان بيايد ثُمَّ جَاءهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ
207 آنچه از زندگى برخوردار شده بودند چه [عذابى را] از آنها دفع خواهد كرد مَا أَغْنَى عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ
208 و [اهل‌] هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر اين كه براى آنها هشدار دهندگانى بود وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ
209 تا آنان را تذكّر دهند، و ما ستمكار نبوده‌ايم [كه اتمام حجت نكنيم‌] ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ
210 و آن [قرآن‌] را شياطين نازل نكرده‌اند وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ
211 و آنها را نسزد و نمى‌توانند وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ
212 بى‌ترديد آنها از شنيدن [وحى‌] منع شده‌اند إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ
213 پس با خدا معبودى ديگر مخوان كه از عذاب شدگان مى‌گردى فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ
214 و خويشان نزديك را هشدار ده وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ
215 و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند بال [محبت‌] بگستر وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
216 و اگر تو را نافرمانى كردند بگو: من از آنچه مى‌كنيد بيزارم فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ
217 و بر [خداى‌] عزيز مهربان توكل كن وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ
218 خدايى كه چون [به عبادت‌] بر مى‌خيزى تو را مى‌بيند الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ
219 و حركت تو را در ميان سجده كنندگان [مى‌بيند] وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ
220 او همان شنواى داناست إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
221 آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى نازل مى‌شوند هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَى مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ
222 بر هر دروغزن گناهكار نازل مى‌شوند تَنَزَّلُ عَلَى كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
223 شنيده‌هاى [خويش‌] را القا مى‌كنند و بيشترشان دروغگويند يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ
224 و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند وَالشُّعَرَاء يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ
225 آيا نديده‌اى كه آنان در هر وادى [از افكار خيالى‌] سرگردانند أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ
226 و آنان چيزهايى مى‌گويند كه انجام نمى‌دهند وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ
227 مگر كسانى كه ايمان آورده، كارهاى شايسته نموده، خدا را بسيار ياد كردند و پس از ستم ديدن به دفاع و نصرت خواهى برخاستند. و كسانى كه ستم كردند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاهى بر مى‌گردند إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ
Next Surah An-Naml
;